Ik heb nog nooit zoveel geslapen als de afgelopen weken. Het zal wel nodig zijn. De momenten dat ik wakker ben vul ik met een heleboel dingen waar ik van geniet. Alleen en met de mensen om me heen. Met mijn gezin, vrienden en vriendinnen. Ik doe de dingen die ik doe met heel veel aandacht, dat gaat me goed af. Klinkt goed hè. Maar de angst slaat me ook regelmatig om het hart. Dan laat ik de naarste gedachten te dichtbij komen en huil ik een potje flink om die klote kanker. Ik ben (nog) gevoeliger. Gevoeliger voor geluiden, geuren en licht. Meer dan één ding tegelijk kan ik op dit moment niet.
Maar ik voel wel kracht. Ik zorg dat ik in conditie blijf, ik sport, ik dans, ik wandel (1 keer gedaan) en ik lach. Dat versterkt het zelfgenezend vermogen. Ik ga niet als een vaatdoekje de operatie in. Ik ben tevreden over hoe ik het doe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten